(Bron: Dagblad van het Noorden – Sjoerd Jansen)
Je baan opzeggen, naar het buitenland vertrekken en volledig kiezen voor je sport om de top te bereiken. De uit Koekange afkomstige inline-skater Rémon Kwant deed het. In Italië wordt zijn sport immers wel serieus genomen, vindt hij.
Rémon Kwant emigreert op zijn 28ste naar het Italiaanse Siena om een nog betere inline-skater te worden. Hij heeft onderdak gevonden bij de familie van zijn grote concurrent en vriend Duccio Marsili. Bij diens club traint de Drent sinds enige dagen mee, in de hoop om net als de Italiaan Europees kampioen op de sprintafstanden te worden. In Nederland kon hij zich door een gebrek aan goede trainingsmogelijkheden onvoldoende ontwikkelen. Vandaar dat de op de 500 en 1000 meter (piste) en one-lap (weg) gespecialiseerde Kwant zijn baan als kandidaat-notaris en zijn huis in Heerenveen achter zich liet om in Italië aan een nieuw sportief avontuur te beginnen. Geen gemakkelijke beslissing, want ook vriendin Floor, die haar eigen werk heeft, moet hij achterlaten. ,,Ik werd aan het denken gezet toen mijn contract als kandidaat-notaris bij mijn werkgever afliep’’, laat de skeeleraar vanuit Siena weten. ,,Om te kunnen trainen en skeeleren werkte ik maar twee dagen in de week, maar mijn baas wilde graag dat ik fulltime aan de slag zou gaan. Dat zou ten koste gaan van het sporten. Dus het was: shit wat ga ik doen? Mijn vriendin zei: je doet al jaren alles voor het inline-skaten, waarom ga je niet vol voor je sport? Ze had gelijk, ik besloot mijn baan op te zeggen.’’ De beslissing moest wel gepaard gaan met een andere manier van trainen. Volgens Kwant was het in Nederland maar aanmodderen. Zo stond hij op de skeelerbaan in Heerenveen tijdens de training vaak als enige zonder begeleiding op de baan. En daar word je ook als elfvoudig Nederlands kampioen niet beter van. ,,Afgelopen jaar was voor mij een dieptepunt; sportief en qua faciliteiten. Tien jaar geleden hadden we een mooie groep om mee te trainen, met onder anderen Ronald en Michel Mulder. Toen trainden we twee keer op een dag. Dat was top, maar daarna werd het elk jaar minder, totdat ik alles zelf moest doen. Ik had geen trainer, geen trainingsprogramma en geen trainingsmaatjes meer. Ik was helemaal alleen. Vanuit de KNSB was er geen enkele hulp.’’
Vandaar dat Kwant wel zijn vizier op het buitenland moest richten. ,,Om vol voor de sport te gaan, moet ik in een volwaardige topsportomgeving trainen. Die vind ik niet in Nederland. Vorig jaar ben ik al twee keer op trainingskamp in Siena geweest en dat beviel supergoed. Op het EK heb ik mensen van de Italiaanse club aangesproken en een balletje opgegooid of ik daar volledig zou kunnen trainen. Daar werd door de clubmensen, de coaches en de inline-skaters uit Siena heel enthousiast op gereageerd. Ik dacht: ik ga niet meer verder zoeken en ga er vol voor. Er was zoveel vertrouwen om met mij samen te werken. Ik was gek geweest als ik daar toch nee tegen had gezegd.’’ Door het opzeggen van zijn baan zijn de financiële mogelijkheden van de Drentse skeeleraar beperkt. Hij moet het doen met het geld dat zijn sponsors hem beschikbaar stellen. ,,Met skeeleren verdien ik niks. Ik moet met weinig geld uitkomen. Ik heb mijn sponsors lief aangekeken of ze nog wat meer wilden bijdragen. Daarnaast heb ik nieuwe sponsors gezocht. Dat is deels gelukt. Het budget is nog niet helemaal rond, maar ik wilde niet wachten om naar Italië te vertrekken tot al het geld er is. Ik hoop dat nog meer bedrijven me willen ondersteunen. Die kunnen zich dan melden bij mij, haha.’’ Het volgende probleem was het vinden van huisvesting in Siena. ,,Via mijn vriend Duccio Marsili kan ik bij hem en zijn ouders wonen. Daar maak ik graag gebruik van. Het is de goedkoopste optie. Het zijn superaardige mensen en het voelt heel fijn. Duccio en ik doen dezelfde trainingen. Dus het vervoer is ook geregeld. Dat geeft rust.’’ De Italiaanse topper Marsili, veelvuldig Europees kampioen en drie keer winnaar van de World Games, is het afgelopen jaar mede door de gezamenlijke trainingskampen een vriend geworden. ,,Duccio was eerst mijn concurrent. We reden op de EK de finale tegen elkaar, maar ons contact is uitgegroeid tot een vriendschap. Ik heb een eigen kamer en woon weer in een gezin. Dat is even wennen. Maar het belangrijkste is dat ik nu in Siena met de groep en de coaches kan trainen en weer een stapje kan maken. De eetgewoonten zijn anders dan bij ons. Maar het zal wel goed komen, want ze rijden allemaal heel hard, haha.’’ Kwant roemt het niveau van de trainingen in Italië. ,,Nadat ik in Nederland vaak alleen moest trainen, is het nu fijn om in een groepje op de vijfde of zesde plek te kunnen aanpikken en alsnog volle bak te moeten rijden. Ik kan me optrekken aan de concurrenten. Het verschil is verder dat ik in Italië heel veel krachttrainingen doe. Ze zeggen hier: je bent sprinter, dus je moet snelheid én kracht hebben. De intensiteit van de skeelertrainingen ligt hoger. Ik maak niet eens meer uren, maar het is pittiger.’’
Zijn sportieve doelen staan de Drent helder voor ogen. ,,Ik wil dit of volgend seizoen Europees kampioen worden. Ik ben al tweede, derde en vierde geweest. Nu wil ik graag een keer winnen. Het is een hoog doel, want het niveau bij het inline-skaten is in de afgelopen jaren gegroeid. Maar ik denk dat het haalbaar is. Dan is mijn missie al geslaagd. Daarnaast zien we verder wel hoe ik op een WK kan presteren.’’ Kwant werd afgelopen seizoen na een voor zijn doen slecht EK niet geselecteerd voor de wereldkampioenschappen. ,,Ik voelde me op de EK niet eens zo slecht, maar het kwam er gewoon niet uit. Het was een beetje een raadsel, want ik voelde me goed. Maar mijn wedstrijden op de EK waren niet goed genoeg. Ik had nul resultaat. Dat is ook een van de redenen om mijn horizon te verleggen. Ik wil presteren en ben een hoger niveau gewend. Het was niet eens allemaal zo slecht, maar dit wilde ik niet. Ik weet dat ik het kan en dat ik met de juiste mensen om me heen kan groeien. Ik ben niet eerder vol voor mijn sport gegaan. Ik had er altijd mijn studie en werk naast. Het is maar een kleine stap omhoog, geen enorme.’’ Kwant noemt zijn vertrek naar Siena – bekend van zijn middeleeuwse stadscentrum, de befaamde paardenraces en de Strade Bianche – een mooi avontuur. ,,Maar eigenlijk baal ik ervan dat ik dit moet doen. Tien jaar geleden was het skeeleren in Nederland top. Maar daarna is het helemaal afgebrokkeld. Dat is doodzonde. Natuurlijk hebben we het schaatsen, maar dat was vroeger ook zo. Volgens mij kan het skeeleren best samen naast het schaatsen bestaan. Maar met dit beleid kan ik me voorstellen dat sporters voor het schaatsen kiezen. Daar baal ik van. De KNSB kan ook met weinig middelen een goed trainingsprogramma draaien, maar dat gebeurt niet. Skeeleraars zijn al gewend om alles zelf te betalen en willen op die manier best op trainingskamp een aantal keren per jaar. Maar vanuit de KNSB wordt zoiets niet geopperd, zodat iedereen nu zijn eigen weg gaat. Er is een gebrek aan een visie. Dat is doodzonde.’’ Kwant wil nog wel met enige regelmaat op het vliegtuig naar Nederland stappen. ,,Mijn vriendin woont natuurlijk in ons huis in Heerenveen en ook mijn familie wil ik af en toe zien. Ooit wil ik terugkeren in het notariaat, maar skeeleren is op dit moment het leukste dat er is. Je moet doen wat je leuk vindt. Werken kan altijd nog wel een keer.’’
