(bron: Schaatsen.nl)
De 500 meter moest een prooi worden voor Rémon Kwant. Zijn Daikin NK Inline verliep niet dramatisch, maar de glans ontbrak. Wilde hij zijn stap naar Italië beloond zien worden met een plek in de EK-selectie, dan leek een gouden medaille het minimaal vereiste. En zo geschiedde…
Foto : Neeke Smit
“Het was geen slecht toernooi, maar ik stond nog met lege handen. Op de slotdag moest het gebeuren”, vertelt Kwant, die voelde dat de druk er maximaal opstond. “Iedereen leefde vrijdag met mij mee, maar je moet daar niet te veel in meegaan. Er kwam nog één afstand aan en die kans moest ik pakken.”
De 28-jarige Kwant behoort al jaren tot de Nederlandse top, is veelvoudig nationaal skeelerkampioen en had dus ook goede papieren om de titel te winnen. Maar met de rappe Jelmar Hempenius, thuisfavoriet Glenn Nijenhuis en regerend Nederlands kampioen 1000 meter, Kay Schipper, stonden er nog drie sterke mannen aan de start. Bovendien was de halve finale van Kwant niet overtuigend geweest. En hij lag halverwege de eindstrijd ook nog eens ver achteraan…
“Door een slechte start moest ik gokken op de laatste ronde. Ik wilde hem opzetten, maar was bang dat ik het verschil te groot had laten worden. Dan moet je in de slotronde hopen dat je een gaatje vindt waardoor je de mannen voorbij kan steken. Bij de 1000 meter van vrijdag kwam die niet, nu wel. Met veel snelheid ging ik de laatste bocht in en kon ik Glenn en Jelmar, die in het begin hard hadden gereden en bij wie er het beste vanaf was, voorbij”, haalt de Nederlands kampioen zijn race terug. Door zijn sterke eindschot hield hij de pure sprinters van zich af en mocht hij naar het podium voor het Wilhelmus.
De opluchting was van zijn gezicht af te lezen. Ook zijn vriendin en teamgenoten leefden met Kwant mee. Want naast het rood-wit-blauw en de gouden medaille, was er nog iets te verdienen tijdens het NK. “Ik heb me goed laten zien voor een plek in de EK-selectie. Daarbij komen de resultaten uit het verleden en het zilver op de one lap. Alles reed ik dit NK in de top-4, dan moet het raar lopen wil ik niet meegaan naar Frankrijk.”
Kwant was dit seizoen weinig te zien in Nederland. Hij verkoos vaak de trainingen in Italië boven de krachtmetingen in eigen land, waardoor hij de bondscoach nog niet had kunnen overtuigen van zijn kwaliteiten. En zelf was hij ook zoekende. “Het viel me tegen hoe goed ik was dit seizoen. Het lijkt allemaal fantastisch en ik ben heel blij met mijn stap naar Italië, maar het is wel een heel andere manier van trainen in een nieuwe omgeving. Hoewel ik goed word opgevangen door het team, zit ik veel alleen. Alles is nieuw en daar komt mijn onzekerheid vandaan.”
Kwant vervolgt: “Jarenlang was ik of alleen aan het trainen of één van de besten van de groep. In Italië moet ik 110 procent zijn om te kunnen volgen, maar dat ben ik niet altijd. Ik moet beter en fitter zijn om die gasten partij te bieden. Gaat het wel zo goed?”, spookte door het hoofd van de inlineskater. “Dan zet je de knop om. Ik train met rijders die beter zijn, naar hun niveau wil ik groeien en dat is de reden dat ik naar Italië ben verkast. Het zou niet best zijn als ik al na twee maanden mijn teamgenoot en meervoudig Europees kampioen Duccio Marsili erop zou leggen Voordat ik het avontuur aanging, heb ik gezegd dat ik de tijd moet nemen. Vertrouwen hebben dat het zich volgend seizoen uitbetaalt. Alles wat ik deze zomer pak, is mooi meegenomen. Vandaag is een goede bevestiging.”
